|
|
2002 |
1. | |
2. | |
3. | |
4. | |
5. | |
6. | |
7. | |
8. | |
9. | |
10. | |
11. | |
12. | |
|
. . .
|
|
1.
Spanning stijgt
Temperatuur loopt op
Mijn slapen bonzen
’t jaagt mijn bloeddruk op
geen lichten aan
want het is volle maan
vannacht
de wind steekt op
en slaakt een diepe zucht
een vogel schreeuwt
er hangt iets in de lucht
de nacht is zwanger
ik wacht niet langer
vannacht is het nu of nooit
refr
vannacht pleeg ik een overval
vannacht steel ik je hart
als een dief sluip ik zacht
met als wapen mijn lach
tot ik pak wat ik hebben wou
vannacht
2.
ik had al veel te lang
een oog op jou
maar hoe benader je
een mooie vrouw
praat niet teveel
wees nou maar origineel
vannacht is het nu of nooit
bridge
geen tijd meer voor twijfelen
niet passen of weifelen
de verwachting is hoog
ik schiet als een pijl
als een pijl uit een boog
. . .
|
|
't is alweer een tijd geleden
Soms dwaal je ineens weer door mijn hoofd
Zou ik dan nog wat voor je voelen
Is het vuur nog niet gedoofd
Zie ik je ook ineens weer lopen
Je wilde haren door de wind
Mens, wat waren we verliefd toen
Onbezonnen, jong en wild
Maar tussen jouw wereld en de mijne
Zit nu een wereld van verschil
Jij woont nu ergens in..weet ik veel
En ook de telefoon blijft stil
Zou ik je nu nog steeds herkennen
Als ik je tegenkwam op straat
Zou ik dan weer hetzelfde voelen
Als of vandaag nooit heeft bestaan
Ben je nog net zo mooi als vroeger
Heb je een vriend, ben je getrouwd
En denk je ook nog weleens aan me
Of laat het je..volkomen koud
Uren konden we toen lullen
Vrijen 's nachts, op het strand
En waarom het toch nog misliep
Ik denk te jong nog voor zo'n band
Maar het is waar wat ze zeggen
Je eerste lief vergeet je nooit
Als een gevoel dat diepgevroren
Soms ineens ook weer ontdooit
Hoe zal het zijn, voor heel even
Met jou terug weer naar die tijd
Nou wat zou dan mooier zijn
Een herinnering of de realiteit
(Intermezzo)
Maar tussen jouw wereld en de mijne
Zit nu een wereld van verschil
Jij woont nu ergens in..weet ik veel
En ook de telefoon blijft stil
Zou ik je nu nog steeds herkennen
Als ik je tegenkwam op straat
Zou ik dan weer hetzelfde voelen
Als of vandaag nooit heeft bestaan
. . .
|
|
1.
Jouw hart is de brandkast van al mijn geheimen
Van ieder detail dat ik jou heb verteld
Verloren momenten, verheven gedachten
Ze staan in ons logboek van vriendschap vermeld
Jouw hart is de bundel van tijdsdocumenten
Soms borrelt de heimwee ineens in me op
Dan blader je samen met mij door de jaren
Stel je de beelden weer scherp in mijn kop
Refr.
We hebben gelachen, gehuild en gevochten
We hebben gedronken en we hebben versierd
We hebben getreurd en het leven gevierd
Gedeeld wat het leven ons bood
Een vriend en een bondgenoot
2.
soms heb ik je zomaar een jaar niet gesproken
dan gaan onze wegen een tijdje apart
maar als ik je zie is het ijs weer gebroken
een jaar uit het hoofd maar geen dag uit het hart
refr.
We hebben gelachen, gehuild en gevochten
We hebben gedronken en we hebben versierd
We hebben getreurd en het leven gevierd
We hebben gezworven en blauwtjes gelopen
We hebben gedaan en we hebben gedacht
We hebben gebeld in het holst van de nacht
Gedeeld wat het leven ons bood
Een vriend en een bondgenoot
Bondgenoot(3x)
We hebben gelachen, gehuild en gevochten
We hebben gedronken en we hebben versierd
We hebben getreurd en het leven gevierd
Gedeeld wat het leven ons bood
Een vriend en een bondgenoot
. . .
|
|
1.
’s Morgens als ze opstaat
heeft ze een zelfde ritueel
ze maakt zich mooi en ik slaap verder
terwijl ik eigenlijk roepen wil
refr
Mooi, ze is mooier dan mooi
Ze is wie ze is
Ze is beeld- en beeldschoon
Mooi, veel mooier dan ooit
Ik zeg het niet vaak
Maar ze is het gewoon
2.
Ze jakkert door de middag
Ze komt overal te laat
Ze vergeet me zelfs te kussen
Als ze gehaast de deur uit gaat
3.
Vanavond gaan we eten
Het kan zijn dat ik me vergis
Het valt me op dat ze zichzelf blijft
Als een ober te aardig voor haar is
En als we dan naar huis gaan
Help ik haar in haar jas
En zing ik ondertussen
Hoe mooi ze vanavond was
Bridge
Maar heeft ze haar dag niet
En loopt ze te vloeken
Omdat ze zich ergert aan jou
Al loopt ze te schelden
Humeurig te wezen
Zelfs dan denk ik
God, wat een vrouw
God wat een vrouw
. . .
|
|
Ze likt aan haar glas terwijl ze naar hem lacht
Hij loopt op haar af, dat had ze wel verwacht
Morgen heeft ze spijt, dat weet ze al te goed
Toch doet ze het opnieuw en opnieuw en opnieuw en opnieuw
Wie kan het wat schelen
Zo zijn er zo velen
Ik wil je, blijf bij me, hou van me
Ga nooit meer weg
Ik wil je, blijf bij me, hou van me
Ik word stapelgek
Alles wat ze zegt klinkt vals en koud
Zelfs als ze zegt dat ze van hem houdt
Ze weet dat ze liegt toch doet ze het opnieuw
En opnieuw en opnieuw en opnieuw en opnieuw en opnieuw en opnieuw en opnieuw
Wie kan het wat schelen
Zo zijn er zo velen
Ik wil je, blijf bij me, hou van me
Ga nooit meer weg
Ik wil je, blijf bij me, hou van me
Ik word stapelgek
Ik wil je, blijf bij me, hou van me
Zegt ze opnieuw, en opnieuw
Elke nacht
Ik wil je, blijf bij me, hou van me
Ga nooit meer weg
Ik wil je, blijf bij me, hou van me
Ik word stapelgek (7X)
Ik wil je, blijf bij me, hou van me
. . .
|
|
Lach, lach door je tranen heen,
wie weet verzacht het je pijn.
En treur niet om wat ooit iets was,
maar nooit iets moois zal zijn.
Wat jij en ik begonnen zijn
krijgt niet of nooit een kans, weet jij,
dus droog je tranen hou me vast en dans.
En morgen als je wakker wordt,
vergeet voor altijd dit lied.
Zweven leek het, maar het was een vlucht meer niet.
Wat jij en ik begonnen zijn,
krijgt niet of nooit een kans, weet jij,
dus droog je tranen hou me vast en dans en dans
Dans nog een keer met mij m'n liefste,
dans nog een laatste keer.
Als het orkest haar laaste nooit speelt,
dansen wij zo niet meer.
weet weet als 't over is
een orkest blijft nooit zolang stil
een ander lied een ander vraagt
een dans, jij wil
wat jij en ik begonnen zijn
krijgt niet of nooit een kans, weet jij,
dus droog je tranen hou me vast en dans
en dans
Dans nog een keer met mij m'n liefste,
dans nog een laatste keer.
Als het orkest haar laatste noot speelt,
dansen wij zo niet meer.
Dans nog een keer met mij m'n liefste,
dans nog een laatste keer.
Als het orkest haar laatste noot speelt,
dansen wij zo niet meer.
Leg ik me daar bij neer,
dit was de laatste keer......
. . .
|
|
1.
Plotseling, uit het niets
Lach je net te lang naar mij
Lang genoeg om mij te raken
Geen idee, hoe het komt
Maar daar zitten we opeens
Over meer dan niks te praten
En ik weet niet eens
Of jij hetzelfde denkt
Ik zeg het daarom maar niet hardop
Laat mij maar dromen
Refr.
Al hou je maar een dag van mij
Ik zou alles er voor willen geven
Maar blijft het bij die ene lach
Je bent voor mij een droom voor het leven
2.
als ik zie hoe je lacht
verbeeld ik me hoe zou het zijn
als je een levenlang bij mij was
en elke blik, elke lach,
elke grap en elke vraag
ik bloos, ik lach, ik plaag,ik antwoord
want als ik nu
zou zeggen wat ik voel
ik zou een spelbreker zijn
laat mij maar dromen
refr.
Plotseling, zo opeens
kijk je net te lang naar mij
laat mij maar dromen
solo
refr. (2x)
. . .
|
|
Een muts op m'n hoofd
m'n kraag staat omhoog
't is hier ijskoud
maar gelukkig wel droog
de dagen zijn kort hier
de nacht begint vroeg
de mensen zijn stug en d'r is maar een kroeg
als ik naar m'n hotel loop, na een donkere dag
dan voel ik m'n huissleutel diep in m'n zak
Refr.
en ik loop hier alleen in een te stille stad
ik heb eigenlijk nooit last van heimwee gehad
maar de mensen ze slapen, de wereld gaat dicht
en dan denk ik aan brabant, want daar brandt nog licht
ik mis hier de warmte van een dorpscafe
de aanspraak van mensen met een zachte 'g'
ik mis zelfs 't zeiken op alles om niets
was men maar op brabant zo trots als een fries
in 't zuiden vol zon, woon ik samen met jou
't is daarom dat ik zo van brabanders hou
Refr.
Ik loop hier alleen in een te stille stad
ik heb eigenlijk nooit last van heimwee gehad
maar de mensen ze slapen, de wereld gaat dicht
en dan denk ik aan brabant, want daar brandt nog licht
De peel, en de kempen en de meijerij
maar 't mooiste aan brabant ben jij , dat ben jij
Ik loop hier alleen in een te stille stad
ik heb eigenlijk nooit last van heimwee gehad
maar de mensen ze slapen, de wereld gaat dicht
en dan denk ik aan brabant, want daar brandt nog licht
en dan denk ik aan brabant, want daar brandt nog licht
en dan denk ik aan brabant, want daar brandt nog licht
. . .
|
|
"Guus Meeuwis - Wees maar niet bang
Er lopen tranen op je wang,
Zo ontroostbaar en zo bang,
Zo gekwetst en zo verlaten,
Huil gerust, ga maar je gang,
Je wilt er niet meer over praten
want je bent de liefde moe
Als je mij om hulp zou vragen
kom ik vanavond naar je toe
[refrein]
Wees maar niet bang
overwin dat gevoel
het gaat niet vanzelf
ik weet precies wat je bedoelt
Nu heb je angst
weet je niet hoe het moet
Wees maar niet bang
het komt vanzelf weer goed
Ik zie de onmacht in je ogen,
hoor de twijfel in je stem
Je denkt dat alles je teveel is
het is maar goed dat ik hier ben
Geniet eens van de mooie dingen
en de mensen om je heen
je hebt zoveel om voor te leven
en je bent nooit alleen
[refrein]
De wereld heeft jou zo bedrogen,
beloofde veel maar jij kreeg niets,
Je kijkt me aan met grote ogen
En daarin lees ik je verdriet
Je worstelt met herinneringen
De onmacht, wanhoop en de pijn
Je kijkt niet naar de mooie dingen
Je had iemand anders willen zijn
[Refrein 3 x]
"
. . .
|
|
hier zwommen wij bij volle maan
in de koele zilveren zee
hier droogden wij ons aan de nacht
en droomden van ons twee
hier dronken wij de rode wijn
samen uit een glas
omdat alles wat we samen deelden
zo bijzonder was
als ik alleen ben
nu ik alleen ben
kom ik hier vaak terug
dan voel ik de wind
die ik nu niet zo mee heb
even in m'n rug
hier liepen wij een hele dag
het warme woele zand
ik hield van jou jij hield van mij
m'n dromen in je hand
hier spraken wij een hele dag
van liefde over pijn
en dat je die met mij zou delen
het heeft niet zo mogen zijn
als ik alleen ben
nu ik alleen ben
kom ik hier vaak terug
dan voel ik de wind
die ik nu niet zo mee heb
even in m'n rug
als ik alleen ben
nu ik alleen ben
kom ik hier vaak terug
dan voel ik de wind
die ik nu niet zo mee heb
even in m'n rug
. . .
|
|
1.
Nee, ik ben niet verstandig
Nee, en ik ben niet sterk
En ik denk dat ik zelf bepaal
Hoe ik dit verwerk
En ik eis medelijden
Want dat heb ik verdiend
Geen wijze woorden meer
Wees nou een vriend
Refr.
Pak een glas en drink mee
Maak een grap of wees stil
Ik mis haar tot ik voel dat ik weer verder wil
2.
Ik zorg niet voor mezelf
Alsof ik dat niet weet
Ik zoek wat gezelschap
In de hoop dat ik haar vergeet
Maar dat is niet eenvoudig
Ik krijg het niet voor elkaar
Wat ik ook probeer ik denk
Alleen nog maar aan haar
Refr.
Bridge
Draai ik een plaat die ze mooi vond
Neuriet ze mee in mijn hoofd
Ik ben nauwelijks thuis
Want dat is het niet meer
Ik lig niet in mijn bed
Want dan droom ik haar weer
En draag ik een trui die ze mooi vond
Ruik ik meteen weer haar geur
En ik neem niet meer op
Als er thuis wordt gebeld
Omdat wij niet meer zijn
En dat zij dat verteld
Refr.
Ik mis haar
. . .
|
|
zij verstaat de kunst van bij me horen
in mijn lichaam heeft ze plaats gemaakt voor twee
in mijn ogen woont ze
in mijn oren
ze hoort en ziet mijn hele leven met me mee
soms begint ze in mijn hart te zingen
waar het nacht wordt heeft ze lichtjes aangedaan
en door haar
weet ik dan door te dringen
naar de onvermoede schat van ons bestaan
zo alleen maar wil ik verder leven
schuilend bij elkaar
en als ik oud moet worden
dan alleen met haar
zij kent al mijn dromen en mijn wanen
al mijn haast en al mijn honger en mijn spijt
wanneer ik lach
kent zij alleen de tranen
die daar achter liggen in de tijd
solo
zo alleen maar wil ik verder leven
schuilend bij elkaar
en als ik oud moet worden
dan alleen met haar
zij is meer dan deze woorden zeggen
in mijn lichaam heeft ze plaats gemaakt voor twee
maar wie weet
een wonder uit te leggen
en een wonder draag ik met me mee
. . .
|
|